Γράφει ο Πάνος Λάκατζης - δημοσιογράφος

Την έχετε ακούσει την έκφραση: «είναι να μην τάξεις σε παιδί!»
Γενικά, τα παιδιά δεν ξεχνούν εύκολα ή, τέλος πάντων, θυμούνται εύκολα ότι τους συμφέρει!!!
Χθες, λοιπόν, γυρνάει η μικρή από το σχολείο και μου λέει: «μπαμπά, θέλω να σου πω κάτι.»
«Πες μου, αγάπη μου», της λέω!
«Θυμάσαι που πριν από λίγες μέρες ήταν η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου;»
«Nαι, πριν από έναν μήνα περίπου», της απαντάω και σκεφτομαι από μέσα μου: "Θεέ μου, τι θα ακούσω..."
«Γιατί δεν μου είπες χρόνια πολλά;», το ξεφουρνίζει...
Σαν σε ταινία, περνούν από το μυαλό μου λουλούδια, καρτούλες, αρκουδάκια λούτρινα, καρδούλες και ένας κρεμανταλάς δίπλα στην κόρη μου!
«Μα........», κάνω να πω...
Το εξάχρονο με προλαβαίνει....
«Μπαμπά, ο Θέμης μ' αγαπάει, έπρεπε να μου πεις "χρόνια πολλά"»
Μαχαίρι στην καρδιά!
«Ναι, βρε μωρό μου, αλλά δεν φτάνει μόνο να σε αγαπάει αυτός, πρέπει να τον αγαπάς κι εσύ!»... ("Εγώ το είπα αυτό;" σκέφτομαι...)
«Α! τον αγαπάω και γω!», μου απαντά!
Κουνάω συγκαταβατικά το κεφάλι και ψελλίζω : «χρονιά πολλά, αγάπη μου, έστω και καθυστερημένα...»
«Δεν πειράζει, μπαμπά», αποκρίνεται, μου ρίχνει ένα βλέμμα νίκης και συνεχίζει ανέμελα: «θες να φτιάξουμε ένα παζλ;»
Ουφ, σκέφτομαι ανακουφισμένος.... Είναι νινί ακόμα......